Zeynep Köylü Şiirleri - Şair Zeynep Köylü

Zeynep Köylü

-penceresinden içerde kuruyan
çamaşırlarını gördüğüm bir kadına-

anne, içerde kurur mu çamaşırlar?
rüzgar esmiyor
her gün bıçaklıyor gökyüzünü karnından

Devamını Oku
Zeynep Köylü

zamandan önce doğdum. bir avuç sesti ömrüm
gölgemin izi kaldı karanlığın ağzında
aynada haritasız unutmuşum denizi
annemin göğsünde eskiyen aşktım
ben günah işledikçe incelmişti arz
döndüm! kabileydiniz çok yüzlü bir çarmıhta

Devamını Oku
Zeynep Köylü

gece gömleğini sever
deniz ıslak tutar güz mevsimini
unutur tarih yazan:yüzüme sığan
sesin parçası olduğunu
''git de aykırı gelme'' dedi annem
kimsem yoktu cam kırığını kesen

Devamını Oku