Hayal ile gerçeğin ayırdına varamayan bir şizofrenin akıl açlığındayım.
Ve senin açlığındayım nicedir.
Gelmiyorsun ya;
Canımın istek kip'lerine sağırlaştırıyorum kendimi.
Zamanın hiçbir karesine denk düşmüyor adımlarımız.
Ve hayatın hiçbir coğrafyasında biz'e yer yok biliyorum.
Zemini kaygan bir yer var hayatta.
Dikkatsiz adımları affedemeyen,
Belki kırık belki çatlak,
Ama şekli her daim bozuk.
Adı kalp.
Kimi aşk, kimi acı barındıran,
sessizliğin;
kimsesizliğime pusula şimdi
yokluğunda çözünen kirpik arası hüzünleri hibe ettim kendime
yabancı geldik birbirimize
ve tanıdık gittik uzaklara
yüreklerimizin kesişimi demek
Sitemi üstünde kırgınlıklar yaşadım.
İlân panolarına iliştirdim kimsesizliğimi.
Hangi ağıdın yakasında güzel durdu hüzünlerim,
Ve hangi virajda yoruldu yüreğimin nefesi;
Bilmiyorum...
Çift kişilik banklara, tekil sevdalarımı serdim.
Kimliği uçarı hayâllerim vardı eskiden,
Tuza basılmamış yaşlarım...
Adımlarım burkuldu çıktığım yollarda.
Çıngıraklı zamanlarımın, kırmızı başlıklı kızı değilim artık.
Ve ılımlı değil bakışlarım...
Bulutların göç yürüyüşlerine şâhid oluyorum günlerdir...
Herşey bu kadar hareket hâlindeyken, yerimde saydığım için kendimden utanır oldum.
Şimdiki zamanın tüm kapılarını çarpıp çıkmak istiyorum, alıp başımı gitmek...
Savrulmak; her ne kadar başıboş bir eylem olsa da,
Yön kaybı yaşamak istiyorum hafızamla birlikte...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!