Zeynep Kartal Şiirleri - Şair Zeynep Kartal

İçimde hasret kıvılcımları koparken,
Beni bırakıp gitme baba,
En koyu karanlığa bırakıp beni,
Ardına bakmadan gitme baba..
Bir yanımı hep eksik bırakıp
Beni yalnızlığa itme baba

Zaman denilen kavram..
Kavram kargaşası içinde bir kavram
Bazen donuk,bazen hareketli..
En güzel diye tanımladığımız an
Kayıp gidiyor avuçlarımızın içinden sessizce..
Yetişebilir mi insanoğlu zamana...

Hüzünler dönüşünce şiire,
Yazmaya başlıyorum heyecan ile..
Kelimeler türetiyorum gönlümce,
Ağırlığını hissettiğimde hayatın...
Kelimelerin anlamsızlığını...
Anlamlaştırıyorum özgürce,

Bilirim ölüm karanlıktır aslında...
Ama her şair mavi ölür aklımda....
Kuytu zindanlarda bir ışık gibi..
Silüetsiz,masmavi ölür her şair..
Mutluluğun resmini çizip kelimelere..
Sorgusuz sualsiz çekilir dizelere..

Bir tutam hüzün,bir tutam sevgi,
Bazen ağlamak, bazen gülmek yaşamak dediğin
Çalkantılar içinde sarsılmak
Bir şarkı duyduğunda duygu seline kapılmak
Bir mısra okuduğunda derinlere dalmak
Bir çocuğun masum bakışında bulmak

Kırmayın artık umutları
Zulmetmeyin artık ruhlara..
Hür iradeyi yok etmeyin haince..
Özgürlüğün bedelini ödetmeyin kapitelle
Umutları öldürmeyin sinsice..
Yeşil bahçeler çoktan karıştı tarihe..

Umudum yorgun bunca yaşanandan sonra..
Ruhum durgun gelgit acılara..
Sukunet kolpençe her yanda..
Umudum yorgun hayata...
mucizeler asılı mı kaldı havada...
kor ateşlerde kor oldu bu can

En zor anda açılır kapılar,
Melekler dizilir saf saf sıraya,
Yaradan yetişir imdada
Kul sıkıntısını atar içinden
İnsan kavşur mevlasına...
Sır burda belki bu anda

Hüzün yağmurları taşıyorum gönlümde..
Son umudumda yorğun düştü peşimden,
Gün akşam olurken ağırdan ağıra...
Derin kaybedişler yaşıyorum anımdan..
Şairler yürekten ağlar,hemde derinden,,
Öyle bir ağlar ki,hüzünler oynar yerinden...

Gitmeliyim bu yerden
Bütün acıları,kederleri,kötü anları,
Geride bırakarak gitmeliyim
Ardıma bakmadan gitmeliyim..
Tertemiz bir sayfa açmalıyım gittiğim yerde
yüreğime saplanmış tortulu sancıları...