Zeynep Karaca Şiirleri - Şair Zeynep Karaca

Elimi uzatsam da dokunamıyorum sana.
Sanki mayın döşeli her yanın.
Dokunsam öleceğim biliyorum.
Dokunmasam da ölüyorum bilmiyorsun...

Yarınlar hep umut dolu derler;
her biten günün ardından.
Hangi dün mutlu?
Hangisi yarından umutlu?
Bir örnek göster/emezler.
Şeytan üçlüsü;

Sadece sen konuş benimle; uzunca sürsün…
Saniyeleri dakikalara, dakikaları saatlere,
Saatleri günlere, günleri haftalara,
Haftaları aylara, ayları yıllara
Ve yılları ömrüme katarak bir tek sen konuş benimle…
Anlat uzun uzun tüm bildiklerini, birikmişlikleri…

Her şey sizin elinizde sözü kadar yalan olamaz hiçbir şey.
Bazen sevmek elinde değildir.
Sever acı çekersin bu senin suçun değildir.
Bazen özlersin elinde değildir.
O bunu bilmez bu senin tercihin değildir.
Bazen vazgeçersin elinde değildir.

İnsanın değer verdikleridir ya hani hayata bağlayan,
Hani onlardır ya bizi hep mutlu kılan,
Hani bazıları vazgeçemediklerimizdendir.
Bazılarına dokunmaya, bazılarına bakmaya kıyamayız…
Hayatın bir parçasıdır onlar, kimi zaman tamamı.
Tıpkı damarımızdaki kan kalbimizdeki atan ritim gibi

Yokum artık.
Ne mutlu yüz ifadelerinde,
Ne neşeli şarkıların eşliğinde,
Ne baharın güzelliğinde.
Yokum işte.
Hiç olmamış gibi.

15 16 17 18 19 inanma bu yaşlardaki aşka!
Sen aşk dediğime de bakma
Onlar ne bilir bu yaşta aşkı meşki
Baba parası ile cebi dolan, anne sütü ile doyan ne anlar aşktan
Çoğuna bi sorsan belki de bilgisayar oyunu sanar düşünmeden harcar
Kanma arkadaş!

Bu gece susmaya karar verdim…
Öfkemi,
Nefretimi,
Sevgimi,
Geçmişimi,
Hatta pişmanlıklarımı

Hani eşitlik vardı?
Neden bu acılar sadece benim?
Senin terazin yok mu be adam nedir bu dengesizliğin..?

Yok bu cana kıyışın geçerli bi sebebi!
Affı ya da telafisi.
Yok bu canın bi yedeği.
Bin bir parça her bir zerresi!
Bu daha neyin mücadelesi?
Yaşarken sahip çıkamadığın aşkı;