Tek aşkım sensin dedi,sözlerine inandım
Bana hep umut verdi,aşk deryasına daldım
Kalbim onu çok sevdi,kor ateşlerde yandım
Beni yürekten vuran,yüreği vur Allah’ım
Deli gibi severken,hayalmiş gerçeklerim
Bu sonsuz aşkımız hani büyüktü
Nereye kayboldun gittin ey zalim
Yaktığın ateşler bir akşam tüttü
Hayatımı zehir ettin ey zalim
Seninle mutluluk sevinci tattım
O;
Gönderdiğim pembe gül yapraklarına
Resmimi çizdim
İsmini yazdım
Aşkımı da
Özlemlerimi de ekledim
Şaştım kaldım seni karşımda görünce
Aniden gönlüme aktın
Sessizce
Ne de hoş oluyor
Nazlı yar yüzün gülünce
Dünyalar benim oldu
Sevdan yüreğime değen kurşun misalimi?
Aşkın fırtınasına kapıldım,
Kaybettim kendimi
Dünyama renk kattın,
Yeşil mi pembemi?
Deniz mavisi mi?
Şu an yapayalnızım ışıksız odamda
Dudaklarıma
Kör karanlıkta sancımı basıyorum
Resmine bakıyorum defalarca
Ay ışığında
Öpüyorum kahverengi gözlerini
Dün gece, ikimizi düşündüm
Şu gönlümü,susturamadım, ağladım
İçimde ne fırtınalar yaşandı bir bilsen
Seni düşünürken,
Gözlerini, sözlerini
Unutmak istedim
Dün seni düşündüm çocukluk ve ilk aşkım
Seni andıkça düşündükçe koptu figanlarım
Nasılda özlemişim seni, titredi damarlarım
Sıcacık bakışlarını gülüşlerini unutamadım
Beni canından bile çok sevdiğini söylerdin
Yarına kadar beklemeyen sevdam
Kaldı bu günde
Aşkınla, çarpan kalbime
Bastın, soğuk mühürle
Aşkımı, anlatamadım yüreğine
Seni ne çok sevdiğimi, anlatabilseydim keşke
Bir sessizlik çöktü üstüme
Sensiz oluşumun çığlık sesleri
Kulaklarımda çınlıyor
Uzaktanda olsa sana sesleniyorum
Ne yüzünü görebiliyor nede sesini duyamıyorum
İçimdeki kopan fırtınaları bir duyabilsen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!