En eski türküleri söyler Yasemin
ayın gölgesinde
kurak yalnızlıklar eşlik eder nâkârâtlara
bir yudum suya hasret körpe filizler
baş kaldırır âdeta
her sabah sefasını süren güneşe karşı
Rahime d’üşüyor bir hikaye,
Sayfa sayfa büyüyor içimde
Sancılarla boğuşuyor günahsızlığım...
Ve ölü bir cenin doğuyor geceye...
Kefenleyip gömüyorum sözleri yarı çıplak...
Sevgili...
...Kutsallığını yitiren bir aşk ile yazıyorum yokluğunun köşesinden içimden taşanlar senin, artıkları benimdir...
Yitirdiğim gözlerinle halleştim bu gece
Siyâh’ına bulanırken düşlerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!