Zonguldak karası değmiş ruhunun aynasına
Elleriyle duyurmuş kadınlığın sessiz çığlıklarını
Yalnızlığını,dile getirdiği taşlara söyletmiş
Nehir saçlarıyla örmüş inadın renklerini.
En sinsi kandırılmalara kanmış gibi,
Peşinden gitmiş kendi kendinin.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta