Ayna (Sylvia Plath, 1961)
Gümüştenim ve hatasızım. Önyargım yok.
Gördüğüm herşeyi yutarım anında
Tam olduğu gibi, puslanmadan aşkla ya da nefretle.
Zalim değilim, doğrucuyum sadece-
gerçekten olmalı
Güzel, asla
düşünmemek (veya asla
asla merak etmemek herifleri(ve o
incecik ateşli kraliçeleri lanet olsun neredeyse
Güzel olsaydı eğer çiller, ve gün olsaydı gece
Ve hoş olsaydı kızamık lekeleri ve yalan olmasaydı yalan,
Keyifli olurdu hayat,-
Ama yürümezdi işler yolunda
Çünkü böyle üzücü bir durumda
Ben olmazdım ki ben.
"Kimseler yaşardı bu kasabada nasıl da şirin"
kimseler yaşardı bir kasabada nasıl da şirin
(çanlar gider gelirken aşağı yukarı öyle çok)
bahar yaz güz kış
söylerdi söylemediği şarkıyı yapardı yaptığı dansını.
Ölüm değildi, bak ayaktaydım,
Ve yatıyordu aşağıda tüm Ölüler
Gece değildi, tüm Çanların
dışarıdaydı Dilleri, yaklaşırken Öğle Saati.
Ayaz yoktu, çünkü Tenimde
hissettim Sirokoları – sürünen-
Vahşi Geceler! Vahşi Geceler!
Olsaydım eğer seninle,
Dönerdi vahşi geceler
Zevke!
İşine yaramaz rüzgâr
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!