Kapı eşiğinde çocuk sesleri
..........................................kıssssssık
iniyor ihtiyar bir akşam
annelerin yüzünde gezinerek
bir yıldız akıyor içimin tenhalarına
ağır sanrılar yurdu, yüreğim
kent kaçağıyım/yağmur müptelası
öğlenden kalma bir ter taşıyor ellerim
kırık dökük dizelerimde/ bir diş izi
yalnızlık/ “Zeynep beni affet! ” demeyeceğim.
ağırıma gidiyor artık/kapı eşiğinde durup
durup gözlerininin geçmişiyle hesaplaşmak
bir kaşık denizin var kasırgalara gebe
“Zeynep beni affet! ” demeyeceğim
çoğalıyor bir zehir gibi/ içimin
coğrafyalarında dost işi yalnızlık.../
16 mart 06
Kayıt Tarihi : 16.3.2006 11:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!