Zeynep BAŞKAN Ablamız ve Bu Toprağın Ses ...

Karanlık Bastıkça; Gözlerin Bana Tek Hece! .

Karanlıkta; bir dost tebessüm görüyorum:
Yeğenim de tebessüm ediyor, bildiği için! .
Biri bir mumu söndürürken; o capcanlıdır:
Karanlık zifirileşir; sönen mumla! Yeğen! .

Karanlık çöker söndürülen her bir mumla! .
Zifiri olur karanlık ve göz gözü görmez mi?
Her söndürülen mumda; sen daha canlısın! .
Bir mumda ben söndürdüm; seni görmeye! .

Yakalım bir mumda; sevdayı görelim dedik! .
Üflediler; rüzgar oldu bağrımıza da! Mumlar! .
Mumlar dayanamadı; esinti Meltem ve yiğit! .
Yiğitlerin bağrı harlandıda aşkta; yine o var! .

Yine o var esen meltemde ve ismi işleniyor! .
Yine bağrı yanmakta olan yiğit ellerde mızrap! .
Teller isyanı unutmuş ve razıdır yumuşsaklığa! .
Bir el okşarcasına dokunuyor mızrapla tellere! .

Bir gelin teli, bir bağlama teli; yağıyor geceme! .
Sevdiğimi anlatamadım, gücü yetmez heceme! .
Tek hece bir kısa şiirim olabilse idi, kısacıklarla;
Anlaşılabilirdi bir umut; ne kadar çok aşıklığım! .

Kemal KABCIK

******

Saygıdeğer Zeynep Abla; Bu Şiirimi: YEĞENİMİ DÜŞÜNEREK KALEME ALDIM! . HATALARIMI DÜZELTİVER NE OLUR! .

SAYGILARIMLA! . TEŞEKKÜRLER ZEYNEP ABLA! . İYİ Kİ VARSINIZ! .