Zeynep Akar Şiirleri - Şair Zeynep Akar

Bulutlarda ağlardı gecede
Kimseye görünmemek için,
Onlarda olurdu karanlık.
Bulutlarda ağlardı gecede,
Sabahlara kadar,
Sonra kalırdı bir yaş,

Ben sana hasret büyüdüm
Ben sana kasvetli büyüdüm
Çok bekliyordum,
Beklemekle geçti ömrüm.

Bağıramadım sessizliğinden

Gam keder vurmuş yürekleri,
Kimi güler deli deli,
Kimi ağlar dertli dertli
Sorsak herkes iyi
Kimse bilmez ki içindekini,
Anlatsan bile bir yâre,

belkide papatyaları koparmak istedim
gizli saklı
belkide sonsuz yola çıkmak istedim
gizli saklı
belkide zorlukları aşmayı istedim
gizli saklı

Gülüyorken dudakların
Ağlıyor gözlerin,
Kaçırma gözlerini
Hüznün var çok derin,
Ama saklıyor gülüşlerin.
Gülerek ağlama

Yaprakları dökülmüş bir çiçek
Kanadı kırılmış bir kuş
Kalbi kırılmış insan
kökleri sökülmüş ağaç
Hepsi bir aslında
Bunları anlayan ,zamanın farkında

Herşeyde bir çocuk susar
Özlemi ile konuşur
Özlemi ile boğulur
Susar.
Herşeyde bir çocuk susar
Öfkesiyle tutuşur

Zamanla yaprakları dökülmüş bir ağaç oldum bazen
Zamanla dallarım kesilmiş bir odun oldum bazen
Zamanla kökümden koparılacak kadar,
bir hiç oldum bazen

SADECE BİR HİÇ..

Kalbim var inanmakta olan
Kalbim var sevipte kaybetmekte olan
Bir acı çekme duygusu bazen
Kalbim var kırıldıkça,
Beyazı siyaha çeviren
Kalbim var zamanla herkesten soğuyan

Ah insan oğlu
Çokmu zordu sevilmek
Çokmu zordu sevmek
Ah insan oğlu
Neden unuttun sevdiğini
Neden unuttun hayallerini