Zeynep Şiiri - Mert Aşık

Yağmur yüklü bulutlar
Ağzı açılan su tulumlarından
Yangın fışkırtmakta
Başı dumanlı dağlar
Zeynebimi sormakta
Özlem gecesinin fecri yok
Koşun yıldızlar koşun
Hasta gönlüm hapsolmakta

Gecenin sürmesi akıyor
Sabahla beraber şafağın gözüne
Nehir kızılı bir kan kaplıyor bedenimi
Sana hasret ve senden habersizken
Çiçeklerin parıltısı
Bahçelerde gülümsüyor
Kalbim özlemle çarpıyor
Zeynep diye çırpınırken

Bir fidan ki
Kıvrıldığı zaman
Yâri akla getirtiyor
Zeynep! Zeynep!
Yetiş!
'soluğum kesiliyor.'