Öyle bir güzele rastladım yolda,
Yalnızdı, kimseler yoktu yanında.
Tebessüm belirdi gül dudağında,
Göz göze geldik ki; çarptı ânında.
Bir bakışı vardı; katlime ferman,
Hele o gülüşü, kalpte heyelan.
Gün yanığı teni aman mı aman!
Gül kokan nefesi dertlere derman.
Birden uçuşarak gözden kayboldu,
Hayal mi görmüştüm, bana ne oldu?
Sanki gün karardı, yapraklar soldu,
Rüya gibi zaman, hüzünle doldu.
Fatih'in Zeynep'i derlermiş O'na,
Görünüp dolarmış sevgi kabına.
Rüyamda birisi söyledi bana;
Uyandım, atmadın fikri yabana.
Sararken beynimi binlerce fikir,
Tek duygu olmuştu Zeynep'i zikir.
Zeynep'in rüyası içimdeki sır,
Gün olur; gerçekler, duygular eskir.
Şimdi haykırsam da boş sadâ Zeynep,
Hatıramda kalan hoşsadâ Zeynep.
Bilmem ki var mıdır dünyada Zeynep?
Belki nice nice hülyâda Zeynep...
19.08.2016 Fatih-İST.
Enver ÖzçağlayanKayıt Tarihi : 22.8.2016 12:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Hayal deryasına ben bazı bazı/ Dalmasam bir türlü, dalsam bir türlü..."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!