Zeynep Şiiri - Korkmaz Bıçkın

Gidişin,
ilkokula yeni başlamış, annesinin ellerini bırakmak istemeyen bir çocuktu yüreğimde..
Hani o,melekleri beyaz kanatlarıyla hatırlayan masum çocuk
Gittiğinde öğrendi, Azrailin de bir melek olduğunu

Oysa kalbin saklıydı defterlerimin arasında
Ve bir ok saplıydı yüreğimin yarasında

Nasihat veren çoktu
Aşkın öğretmeni yoktu

Sen,
Cennetin dalından koparılıp dünyaya düşmüş beyaz melek
Şimdi kimi benzeteceğim gökyüzüne?
Hangi Rapunzelin saçlarından tutunup yüreğine tırmanacak bu yürek!
Bak, İşte öylece duruyor,
ruhumun kanserli mezarına gömülecek yalnızlığı, bekleyen kürek

Taşımak ister misin omuzlarında Zeynep kokan bedenimi?
Bilebilir misin sadakatimin nedenini?
Beni sana gömebilir misin?
Öldürebilir misin kendini?
Neden bu kadar çok sevdiğimi anlayabilir misin? ...

Bende bir sen
Ah bir bilsen!
İzin versen okşamama saçlarını,
Aşk Tanrıçası deyip sevsem...

Beni yalnızlığım bile terk etti
Ve sen gidince küstüm uykulara
Hadi dön artık,
beni ayrılıktan uyandır...

Son bir nefes kaldı,
ismin gibi dudaklarımdan düşmeyen sigaramda.
Korkuyorum!
çekersem, sende bitersin...