Kalın bıyıkları
Esmer yürekleri
Kirli sakallarını sıvazlayan kocaman elleriyle
Tabakalarında kimsesizliklerini taşıyan
Kız gibi incecik tütün sarıp
Hasretin
Şemsiyemden damlıyor
Rüzgar paçalarıma
Betimsiz renksiz değil dünya
Bilinmezlik değil yürüdüğüm
Zaman ki ruhunu bölmesidir insanın
Yolu zamana bölerken şimdi
Zaman şekilsiz ve mekansız
Demire vurulan çekiç gibi sular seni
Aynalara bakmak geçmişe dönmektir,
Yolculuktur görüntünün altında.
Ki bakmalı insan
Kendinde kalabilmek için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!