Boşluktayım.
Neden bilmiyorum.
Bilmek istiyorum.
Düzeltmek istiyorum
Ama beceremiyorum
Bir sanatçının yalnızlığı,
İçten içe yakıyordu kendisini.
Geçip giden saatleriyle paylaşıyordu,
Hüznü ve kederi.
Acı bir karanfil miydi gözlerin.
Yoksa,
Rüyalarımı süsleyen taze bir zambak.
Şu günümde bana karşı,
Bir menekşeden farkın yok.
Kafamın içinde bir melodi,
Dolaşıp durur.
Vücudumda bir kasılma,
Sarıp sarmalar.
Ellerimde ki titreme,
Geçip gitmez.
Deneyen deneyen başaramayan.
Dönüp dönüp rakibine bakan.
Dolaşıp tarayıp yenilgiyi arayan.
Sonra ikisine de aynada rastlayan.
Bir oda.
İçinde sessizlik,
Onunda içinde ben.
Pencere de, camlar da,
Işık huzmeleri.
Yürüyoruz.
Konuşuyoruz.
Susmak nedir bilmiyoruz.
İçiyoruz.
Kusuyoruz.
Yine gece.
Yine boş sokaklar, boş cepler...
Ardından bir şarkı
Ruhu doyumaya yeter.
Tek mumum södü.
Dumanı savruldu havaya.
Kokusu kaldı duvarda.
Ben karanlıkta kaldım.
Olmadı bir kibrit çakanım.
İki mısra, yazabildiğim.
Bir iki paragraf, düşünebildiğim.
Birkaç cümle, konuşabildiğim.
Tek bir duygu, hissedebildiğim.
Bu kadar şimdilik,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!