Zeynebime Mektuplar III Şiiri - Emrah Gürel

biliyor musun?
ne güzel geçirdik onca ayı, aslında on üç ayı on üç günü...
neresinden bakıyorsan hayatın; ben orasındayım
hayatın.
elimi tuttuğun zaman denizin kenarında,
ya sen karşımda gelirken kaldırımın kenarında.
sözlerine bakışımı anımsıyorum
gözlerim kapalı
elimde telefon.
sıradan olamayacak kadar güzel gülüyorsun,
bense o kadar sıradanlaşıyorum ki senin haricinde
diğerleri gibi.
bir çocuk gibi masum, avucumda kanatlanan bir
güvercin oluyorsun.
özgürlüğümü sınırlayan en güzel çiçek.
nefesimin tek oksijeni oluyorsun bana
sarıldığında.
satırları yutkunmak gibi hızla geçiriyorsun
sana yazarken.
sana ihtiyacım var her daim
bakma dikkatsizliğime, arada sessiz kalışıma.
serhat boylarında tek bir buğday tanesi olsam;
yine bekleyeceğim tek başıma kalsam da.
gerekirse değirmenlere girip öğütülüp,
yine senin lokman olacağım.
sarp dağlarda, senin hayalinde dalgalandı hep
her sabah bakmadan yatmadığım bayrağım.
elimi yastığa her götürdüğümde çalmasını beklediğim,
sanki senmişçesine sarılıp uyuduğum hasretim.
sabrımın, sınavımın yegane hediyesi.
uyandığımda güneşin batışına sevindiren
aşkım.
ne kadar kutsalmış beklemek diye avunduğum zamanların
prensesi.
gözlerimin buğusu, gökkubemin en güzel yıldızı.
en kötü anlarımın, sabırsızlıklarımın sessizliği
sesi.
gözümün en karardığı anlarda vatanımın toprağını
yatak bildiğim anlarımın
hüznü
gururu.

amacım.

bir ağaç gibi susuz kaldım
toprağa uzattım ellerimi.
kaderime razı olmadan seni aradım hep.
bir gün hiç ummadığım da buldum.
ummadan umudum oldun ilk.
inancı hissettim.

söz vermeyi güç bildiğim anlardan aldın beni.
elimi tutup beraberinde getirdin.
niye diye sormadan sarıldın...
isimsiz anlamlar kattın, meçhul mektuplarına...
sen üzülme diye belli etmedin; bazen acılarını.
eski günlerimiz oldu artık, yeni anılarımız.
vanımız oldu seninle, mesafeleri kısaltıp, el verdin bana.
inanamazdık, önceden söyleselerdi edremitte balık yiyeceğimizi.
ya izmir hatıramız,
ordan oraya koşturmalarımız her akşam, el ele.
rakı balık yapıp, sonra da liseli aşıklar gibi koluma girmen.
uslanmaz çocuklar gibi ağlayışların, ağlayışlarımız..
mutlu yanım olmadın sadece, hüzünlendik, sinirlendik de...
seni çok seviyorum
biliyorum çok eksik daha.
henüz değil, sadece henüz değil...

bitmeyen satırlara ara veriyorum.
sadece şimdilik.
hayat gibi bihayal yaşattığın için...

aşk tek olmaz derdim.
tek değil.
sensiz olmazmış.

zeynebim
iyi ki varsın.
daha yeni başladık... hem
ne güzel geçirdik onca ayı, aslında on üç ayı on üç günü...