Zeynebim Ölümüm Şiiri - Muharrem Karaman

Bırak git Zeynep, sen bende kalamazsın,
Benim yağmurlarımda gezemezsin,
Benim karanlığıma alışamazsın,
Ne yapsan bana karşı yanılırsın,
Düşünmeden çek git Zeynep.
Seviyorsanda git, sevmiyorsanda git

Aralık akşamları bu kadar kurkutucu olmazdı, sen yanımdayken
Bu kadar düşünceler almazdı beni
Ve kimsesiz bir hayat kıyısına bırakmazdı çaresizliğimi
Hep düşünce zindanları içinde bu kadar kaybolmazdım ben
Yapma Zeynep yapma
Bende sana yetecek kadar ben kalmadı
Bırak git durma böyle karşımda.... ağlama....

Bak yine yağmur yağacak dışarıda
Senin gidişine ağlayacak gökyüzü
Kapı hazır açılmaya, gitmeni bekliyor.
Havadaki bulut damlalarını bırakmayı
Ve ölüm kısık sesiyle çağırıyor, beni bekliyor
Hadi Zeynep git, arkana bakmadan, karanlık olmadan, saat 17'yi vurmadan, ölüm kapımı çalmadan git, git....

Bırak git Zeynep, sen bende yaşayamazsın
Böyle kalamaz, hüküm süremezsin,
Hayat mumumuz bu karanlıkta yanmaz
Olmaz be güzelim aşk böyle olmaz
Sevgi böyle olmaz, yaşanmaz
Rezilce sevişmeler, olmayacak duaya amin demeler,
Olmaz Zeynep olmaz
Ölüm gelsede ağlanmaz,
Unutmaki be güzelim aşıklarda ölmez....

Hadi ağlatma beni, incitme ruhumu
Sevgilim, düşünce sucum, bereatim.
Olmayacak mucizem,
Şahanem, muhteşemim, gülüm,güzelim....
Giden Zeynebim........ölümüm..............