Zeynebim Şiiri - Yılmaz Tosun

Yaktın yıktın beni.......
nasıl kıydın bana......
nasıl yaptın bunu bana.....
bitirdin beni tuzla buz etin senin için atan kalbimi....

bu şehre şimşekler çaktı bu gece...
bu şehrin ışıkları bir bir söndü...
bu onursuz başkentin göbeğine ateş düştü bu gece....

şimdi yavaş yavaş uzaklaşıyorsun benden,
yada yavaş yavaş uzaklaşacaksın...
benim sevgimde yok paylaşım...olmamalıda, başka serzenişler,
öfkeler.kavgalar,kankusmalar,sevilmeler,nefretler olmadı,olmamalı...
bizim yüreğimizde cehennem ateşleri horlanır her ismini anışımızda....
bizim yüreğimizde satılmışlık yok...
biz sevdikmi nah yüreğimizi kanatana kadar severiz...
biz sevdikmi gözlerimizi kör edene kadar severiz...
ama sildikmide sileriz allahına kadar...
gömdükmü sevdamızı birdaha kimse çıkaramaz o derinliklerden...
öldürdükmü sevdamızı kimse uyandıramaz o cehennemden..
bitirdikmi ferişdahı gelse kazandıramaz sevgisini içimizde,,,
ama yinede severiz yüreğimizde gizlice nefret edercesine...

yıktın be yıktın tüm benliğimi...
iki elinle ufaladın ufaladın toz etin yüreğimi...
kor olmuş yüreğim sakın su dökmeyesin,
çürümüş zaten bedenim tükürmeyesinn,
pare pare olmuş yarem tuz ekmeyesin beni deli eylemeyesin....

bugün dertliyim yine bir diğer gün gibi,,
bugün sarhoşum tıpkı senden sonraki hergünüm gibi....
uyumadım bu gece..
uyuyamadımda içime atmakta istemedim üzüntümü...
herzamanki gibi şair hayalimin o karanlık sayfalarına döktüm derdimi...
kalemimde yazmak istemiyor bu sitemlerimi...
sana kızardım,üzerdim,sinirlenirdim ama seni allahına kadar severdim..
bu sefer çok farklı yazıyoy kalemim..
bu sefer derdini anlatamıyor içimden aldıkların..
her elimi atışımda yanaklarıma kan kırmızısı çıkıyor mürekkebim...

bu şair hayalimin gemisi yavaş yavaş yol almalı bu şehirden...
bu gemi batmadan uzaklaşmalı bu limandan..
içim acısada,bağrım yansada,elim ayağım tutmasana,gözlerim kör olsada,azat etmeli içindeki hayalini,terk etmeli dağa vurmalı mecnun misali bedenini....

kızımız olacaktı ismi zeynep olacaktı saçları kömür karası,
yanakları elma kırmızısı,gözlerini ise annesinden alacaktı...
benden bir parçasıda sadece bu deli yüreğim olacaktı...
olmadı daha nefes alamadan,bir gülümseyemeden o kara gözleriyle,
tutunamadan o minicik elleriyle toprağa gömdük zeynebimizi....
ellerimizde öldürdük en değerlimizi,bitanemizi...

şair hayalim öldü güzelim..
şair hayalim hayalde kaldı...
şair hayalim zeynebinden sonra sır oldu..sır oldu güzelim sır oldu..