Zeyla'nın Toprağı Şiiri - Feyz Kariha

Çok aşkım acıyor sevgilim
Aşkım kalbime yakın bir yerde acıyor
Allah pirinci iyi yapıyor iyi yapıyor bulguru
Annem memleket vuruyor yemeğin demine
Ben çok pişmiş seviyorum dolmanın içini
Sen sevmiyorsun sana tabiat, sana ırmak içimi
Pişmeye meyyal bir yapım var oysa
Aşklamak kadar ten açıcısın sen
Aşklanmak kadar pişkin denizim
Öpüşsek toprağın ağzından, dağılacak masa
Ortada buluşacağız ve kelimelere dokunacak dans
Göz kubbelerinde ufuk var sevgilim
Göz kubbelerinde sıratı geçmek var!
Kalbimin çeperine seni taşıyan aşk
Beni Allah’ın kulu yapıyor...

Başına sarık mantığı konsun istiyorum
Öyle güzel ki ince kumaşların fikrinden dolaması seni
Ellerimden güvercinler dikiyorum
Gerdanımdan süt içen güvercinler
Dokunuyorsun ve öylece kalıyoruz plastik
Sütlaç kadar annemsin, sınav kadar dünyam
Hurilerin üzülmesisin gerisi ideolojik….

Aşkıma savaşlanmıyorum o öyle acıyor
Sûr Azrail için neyse
Neyse mahşer Allah için
O denli yüz yüze gelmiş bir son
Gibi yalnız, gibi hakikat, gibi boş
Durup seyrediyorum çölün sancıyan duruşunu
Yağmurun yeşilsiz kalmış kel vuruşunu
Ey acı sana benim içim hep hoş
Aşklamak kadar ten açıcısın sen
Aşklanmak kadar pişkin denizim
Sana adıyorum toprağın son oyununu…