Zeyl Şiiri - Hüseyin Kerim Ece

Haberin geldiğinde hemen koştum dışarı,
Meğer gün çalıyormuş karanlık bir dünyaya,

Issızlık göç etsin bir yana, adın görünsün;
Seninle düşündükçe yol döşenir sevdaya,

Aklım senden yanadır, haberlerin nerede?
Gelmezsen, korkarım ki bozulacak bu maya,

Al istersen denizler ayağına serilsin,
İstersen pamuk olur yollarında sert kaya,

Bilirim kolya değil, biteviye beklemek,
Varır mı dilde sözcük yürekte doğan aya,

Gözlerinde parıltı bir muştuya dönüşür,
Yaklaşırım derinden, bu muştuyu anlamaya,

Bu urganın bir ucu sendedir biliyorsun,
Çağır organlarımı sehpada sınanmaya,

Ah vah edersem bil ki sözümde pelte vardır,
Gider sorarım gene sulardaki aynaya,

Ne dersin, durayım mı kapıda böyle mahzun?
Tahammül kalmadı bu iklimde durmaya,

Hava değişti, ufuk çizgisi yine küçük;
Az kalsın düşüyordum sonu gelmez hülyaya....
5/5/2001 De Heel-Zaandam