Zeybekler Şiiri - Nevzat Erkol

Elif diyen karlar gibi tozar sabah çiğ
Aydın dağlarına, Selçuk yoluna

Şafak söker ağırdan, uykulu, mahmur
Uyanır yiğitler gün doğumuna

Silahlar çatılır, pusat takılır
Şahin gözler kötü düşer avına

Çıkılır iz üstü yatak ininden
Dizilirler peş peşe keçi yoluna

Efe türküleri ağar dağlardan
Dama bulgur seren köy kızlarına.

* * *
Dağda zeybekler çatışır, kurşunlar uçar
Yatışır kızanlar, vuran vurana

Gözlerde umut parlar, alınlarda ter
Vuruşmak şenliktir dağda kızan’a

Karanlık değerken Bozdağ üstüne
Zeybek ateşleri harlar yan yana

Gece böcekleri türküye durmuş
Yanık sesli yiğidim çöker sazına

Piştovlar yırtarken atlas geceyi
Diz vurur zeybekler yurt toprağına

Çakırcalı, Kamalı’ nın izleri durur
Kan kokan toprakta burun buruna.

* * *
Yiğitler gezdikçe dağlar bizimdir
Kellesi koltukta vatan uğruna

Boy verirler gurupta heybetli doruklardan
Gece iner esenlikle Anadolu' ma.

1973