Zeval Şiiri - Abdullah Bedeloğlu

ZEVAL
Örtüldü aklın idrakın üstü
İlim, uygarlığın bittiği yerde
Kavga, feryat yükseldi perde perde
Herkes birbirine yaban olup küstü.

Devri tamam oldu sömürge ederek
Müstevlinin senden bir beklediği kalmadı
Fetih uygarlık getirmek mi kaldırmak mıydı?
Uygarlık gelirken ilkellik yok oldu tükenerek

Yıldızlı küreler parlarken ışıl ışıl,
Bakıp bakıp iç geçirip imrenerek
Yükseliş için neticesiz gayret ederek
Yiter ümitler hicrete açılır fasıl

Ecel çıksa karşıma ne çıkar
Başka bir alemde hayat gören
Bu boşluktan kurtuluş dileyen
Der; Al beni götür artık ey rüzgar!

Zeval bulmuş anan-baban, uyan
Ümitsizlik beter beklemekten
Anlayan yok, sus artık ey beden!
Yolun sonu gözüküyor buradan
Abdullah Bedeloğlu