Zevâl…
Her gece yüreğimde tomurcuklar büyütüp.
Her sabah umuduma cansuyunu dökerim.
Aşk zikrini ruhumun tezgahında dokutup.
Bir sabır dergâhının eşiğine çökerim.
Canlanır gözlerimde o eskimiş resimler.
Dudağıma düşer ahh, yüreğimden isimler…
Kan tutar nevâsını bahçelerde poyrazın.
Bir hüzün girdabının mihverindedir yüzüm.
Almadım muradını ne baharın, ne yazın.
Başucumda geceler, kapımda bekler güzüm.
Ben divane bir bülbül kuruyan bahçelerde,
Seni anar yüreğim, bensiz dibâcelerde…
Sabrın zindanlarında seni beklerken yürek,
Seni ben yapmak için, beni cellada verir.
Cânı teslim ederken canânıma gülerek.
Sol yanıma nevbahar, sağıma güller gelir…
Mutluluk damla damla taht kurar gözlerimde.
Ben vuslatı beklerim, vahdetin makberinde…
04.10.2009
Yusuf MescioğluKayıt Tarihi : 4.10.2009 22:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!