Zeryam Şiiri - İrfan Erden

 
ZERYAM

Oyy
Kızıl saçlı Zeryam
Menfur gecelerde düşleri çalınan
Dağ başlarının el değmemiş yalnız
Kardeleni...
Kına gecelerinin sessiz ağıtı

Oyy...sevdası yüzyıllar öncesinden
Horasandan... Bedrettin'e
Körogluna...miras
Kerpiç evlerin damsız yarınlarında
ahşap hayallerin,ıslak bakışlı
Dört mevsimi zemheri
Boynu bükük ay parçam...

Biliyorum...biliyorum
Zeryam
binlerce yıllık öykünü
Söylenmemiş türkülerini
Sesindeki titrek ezgiyi
Kızıl saçlarından
Nemli kirpiklerine dökülen
Kakulündeki asiligi...
bıçak sırtı tedirgin gülüşlerini biliyorum...

Çünkü...cok tanıdık topragı sulayan gözyaşların
Komşusuyum başak veren hüzünlerin
Tevekkül ile hasat bekleyen rençber çaresizligin
Yürekteki sancın
Dünden kalan yangın
Çok tanıdıkdı Royem

Ortak kederleri olan bir cografyada
Zor olmadı
Yüksek rakımlı suskunluklarda
Seni bulmak
Bizdik pamukta,madende,alınterinde
Güneşe umut eken....
Bizdik acıları örseleyen
Bizdik günahları tekmeleyen
Bizdik ninnilerle çocukların düşlerini büyüten...bizdik...biz

Vurulmuştuk...
Zeryam
Apansız bir pusuda
Kimbilir kaç atlı iz sürüyordu
Düşlerimizin peşinden
Maveraünnehirden...
Anadolunun bozkırlarına
Tutunmuştuk eskiyen yalnızlıklarda 
Simurg'un kanatlarına...

Zeryam...bir başına kalmış
Solgun gurbet akşamlarında...
Tedirgin bir mum ışığının gölgesinde
karşılamıştık şafagı...

Belkide karanlıktan sonraki yar(ın)dık
Belkide umuda düşen son k(ar)dık
Belkide...Zeryam...Belkide...

irfanERDEN