Zerya Şiiri - Fırat Yetiş

Ateşin k/özünde ,
Seni suya d/okudum .

Ayın yorgun Işık’ları düşer.
içimin salt,
hüznü barındıran metruk gecesine.
Ömrümün bedbin yolculuğunda;
Ayak izlerini ,
hasretini azık ettim kendime .
Saçlarından yıldızlar kayar,
Yersiz yurtsuz dileklerime.
Dilimin ucunda kefen giydirilmiş topraksız vaveyla.
Müzmin keder uçurumları ,
sere serpe uzanır iken nefesimden kasıklarıma;
Dualar dök Zerya!
İbrahim’in balıklarına,
Suyun el değmemiş günahsız yanlarına.

Senden sonra ,
zaman bile lâl ü ebkem .
Yabani!
Gözleri âmâ ,
mazbut bir hınç
y/atar yürek topraklarımda.
Göğün mavisi çatladı !
Yak ateşleri Zerya ;
Aydınlık, karanlığın duvarsız zindanında derdest, esrik.
Miâdi dolmuş umut ,
oluk oluk intihar susuşlarımda.
Sunaklarda yakılan ,
Ağıt bir türkünün nakaratı var,
Sensizliği yaşarken dilimde.

Rüzgarın aymaz yarası !
Demiri döven örsün ,
sahipsiz sızısı prangalar beni .
Öfkemin direnci yıkılır;
Sarp acılara tırmanan solgun bakışlarımda.
Yoruldum Zerya ;
Çık gel dağların kalbinden.
Gerdanında tek nefeslik özlem,
Gölgende Kardelenler ile
Ya sabrıma kuyu ;
Yada ruhundan terk-i diyar bedenime,
kıyam ol Zerya.

Ah be Zeryam,
Vuslatımıza düş ekerken ,
meyus bir halde ,
kayboldum siyahlar içinde .
Ömrüm daha kuş palazı .
Hatırla ;
gökkuşağını kucaklayacaktık beraber.
Suyun gölgesinde,
Buğdayın başağında toplayacaktık ,
bütün mültecilikleri.
Ah yüreği pır pır eden serçe kanatlım .
Söyle şimdi ;
Hıçkırıklarımda bıraktığın,
Bu muhkem ayrılığın, kim verecek diyetini..

Biliyor musun
aç yırtıcılar ;
bitimsiz , hep aynı acıyı kemirir yüzümde.
Boğulmak isterken kendi kanımda,
En deruni , kasvetli yerimden yakalanıyorum ,
kıskıvrak gülüşlerinden.
İşte o an !
Sevda diyorum Zeryam Sevda.
Ve Gün/eşim’in toynaklarına;
Yağmurdan Şiirler asarken buluyorum gizlerimi.

Kâlû bela dan beri ,
İrin ve kan kokan toprakların pirüpak yerlerinde sürdüm izini.
Yoksun Zeryam!
Arar oldum Samyeli’ne kapılmış
Çöl Sahra’sı dudaklarını !
Ve beni tamamlayan bütün uzuvlarını.
Belki gelirsin avuntusu ,
Nasıl umutlu nasıl sıcak .

Gecenin anıları kundaklayan vakti ;
Özlemler öper, ansızın demli uykularımı.
Çokça Sevda bir o kadar sancı .
İkiyüz altı kemiğimde,
kaynamamış üşüyen acılarım var .
Kalbimde ki kor emzirdi üşüyen nefesimi.
Tükendim,
Masal bitti, bittik.
Yüreğimde alazlanıyor , günahsız Anka.
Kanatları buz kesildi bileklerim de.
Yak beni Zerya !
savur külleri mi dudaklarınla,
Gel ve rivayeti tamamla .