Zerya Şiiri - Arif Olgun Yeşilyurt

Ah Zerya,
hangi yol sana çıkar
hangi şehir tanır seni?
saçları uzun ve siyah
galiba sonbahardı
hava nemli mi nemli
ölmekten korkuturdu beni
farkında değildi belki
ama hala çocuktu
aşk denilen savaşın
ortasına düşen gelincikti.

siyah mıydı gözleri
yoksa kıyılardan uzakta
deniz kadar mavi mi?
mecnun sevdalarını bitiren
hançer keskiniydi elleri.

Zerya,
korkuya kapılıp yakma kendini
ruhunu dara çekme
kirpiğini kaçır cellat gözlerden
akrepler peşine düşmeden.
acılar büyütmüş seni Zerya,
eskidikçe derinleşen acılar
Sen Ey!
hüznü avuçlarına dolduran
mülteci ve kırgın kadın,
gül bahçelerinde yürür ayakların
dalgalı saçların uzanır toprağa
her Aşk Mecnun yaratmaz
ve her Leyla cennet bağışlamaz.

(9/9/2015)