Zerreyim Ben Şiiri - Süleyman Zaman

İnanırım bana, gelen insana
Dost olurum bana güven duyana
Dostça yaklaşırım, insan olana
İnsanın özünde bir zerreyim ben

Deryanın içinde küçük noktayım
Savaşla, açlıkla geçiyor çağım
Ötmüyor kuşlarım, kurumuş bağım
Gülistan da öten bir bülbülüm ben

Aç kalmasın kimse, herkes tok olsun
İnsan, insan ile dostluklar kursun
Kimse kimseleri hiç aldatmasın
Barış, kardeşliği; savunanım ben

Asla aklım ermez dalavereye
Bilmem ki? İnsanlık gider nereye
Nokta su toplanır, akar dereye
Dereden deryaya akan suyum ben

Bir bağlı bütüne, bütünde bire
Bütün döner bire; bir de bütüne
Bugün gebe düne, yarın bugüne
Her şeyi her şeye, bağlayanım ben

Kendi özün bilmez, amalgam duruş
Sorgulamaz asla; bağımlı görüş
Herkesler üretip, adilce bölüş
Her an varsıllığı, savunanım ben

Zamanım insanı alıyor temel
İnsanlığa hizmet olmalı emel
Nifaktan uzak dur, erdeme yönel
Evrenin özünde bir noktayım ben

22.08.2001