Zerremde Sensizlik Şiiri - Helin Yıldız

Rüyanın da rüyasının kabusluğundan soluk soluğa uyanıyorum.
Payidar kalan yanının acı dolu sevgisizligiyle...
Yine sükutun bir sabahından bir vaveyla kopartıyorum içimde.
Heryerde derin bir sensizlik,
bir türlü bitmez bu kepaze densizlik.
Bunlar beni tevhiş ediyor.

İşkilleniyorum aynada kendi gözlerime,
bu gülen suratı taşıyan moloz yığının altında ağlayan gözlere,
işkilleniyorum...
Ömrümden ömür gidiyor.
Berhava hepsi senin için...
Şimdi kimin hikayesinde yer edindin?
Ey benim kahraman ilan ettiğim sevgili!
Sen o hikayede bensiz bir figürandan öteye hiç gidemezsin.
Sen de bunu benden daha iyi bilmektesin.
Şayet birgün bana gelecek olursan gözün kapalı,
sadece kokuma sarıl ve aslolan rüyadan uyandır beni.
Senin sesinle uyanıp sesine sarılayım.
Hiçbir şey o gün bunun üstüne çıkamaz.
Hiçbir şey o gün bunun üstüne çıkamaz..