Zerrelerin Pınarı Şiiri - İsmail Recep Nur

İnsanın içerisinde öyle bir pınar var ki,
Hücrelerden coşup gelen,zerrelerin pınarı,
İçiyorlar kana kana,yeniden bir aşk ile,
Dönüyorlar yerlerine,her biri birer amele,

Bir şevk ile sarılırlar,her biri bir işe,
Böyle yaratmış mevla,zerrelerden bir kürre,
İnsan demiş adına,her zerrede bir muamma,
Sorulardan bir denge,Her soru bir hadise..

Kurumuşsa o pınar, zerre nereden tadsın,
Hepsi bir yeni işe,hangi şevkle sarılsın,
Tabibide anlamaz,duyamaz o pınarın sesini,
Zahirinde arar da,Deli der ister hapsini..

Oysa derdi yürekte coşmaz olmuş o pınar,
Belki sevdiklerine küs,Ahitlerde vefa arar,
Bir gönül küskünün, içindedir kırık desti,
Deva diye yapışılan,kulpu bir avular..

Sus ismail konuşma,kimse anlamaz seni,
Kimisi deli der,bilmez seni kahredeni,
Yenile ahitleri,gözden geçir sözleşmeleri,
Coşar belki o pınar,Ab-ı hayat orda var.

09.06.2003 Samsun Tıp fakültesi