Zerk'i Aşk Şiiri - İbrahim Hakkı Eroğul 3

Bir gün gözlerinle tanıştım
Bana bütün yalnızlığımı unutturdu
O kadar derindeydi ki özün
Kayboldum o serin gözlerinde
Hızımı alamayıp
Esrarlı bakışlarınla savaşa tutuştum

Bütün kalabalıklar metruktu seninle
Altı milyarın içerisinde bir tek sen vardın
Manasız duygular fikrimin yarıklarına yerleşirken
Cam kesiği gibi yaktı o gözlerin beni
Tüm heyecanımla aynı ırmakta yıkanıyor
Suskunluğumla salıncakta sallanıyordum
Bağırıyordu içimdeki o başsız ten
Kaskatılaşmış ruhuma bir nur arıyordu.

Tecelli etti gözlerin gönlüme
Gözlerindi beni şair yapan
Azıksız gezdiğim şu göçebe dünyamda
Bir tek gözlerine iskân etmek istedim
Gözlerinde yurtlanmak, orada konuşlanmak istedim.

O çukur gamzelerinde erimek
Edalı gerdanında asılmak için
Daha kaç güz ile saklambaç oynayacaktım
Daha kaça kadar sayacaktım vuslatına varmak için.
Bildiğim tek şey ben, bende değil
Sende yaşayan misafirdim artık
Kovmayana kadar gitmeyecek,
Bıkmayana kadar terk etmeyecektim gözlerini
Bakışlarında ısınacak, yokuşlarında kaybolacaktım.
Göğsümde açılan yaraları saçlarınla saracaktım.

Suç bende değildi
Gözlerindi beni kuytularda avlayan
Gözlerin başlattı bendeki cihan harbini
Nasıl bir esrardı, neydi o gözlerin
Bana her gün çile çektiren bir dergâh mıydı gözlerin
Yoksa görür görmez kalbime sıkılan bir silah mıydı gözlerin
Her şehirde bir iz bırakıp
Her nesnede seni bana hatırlatan bir seyyah mıydı gözlerin
Yoksa beni tuzağa çekip kederlere boğacak bir günah mıydı gözlerin.

Bir çift gözde takılı kaldı kalbimin pusulası
Saplandı sevdanın hançeri çıkarması daha da acıtırdı
Heyhat ki teslim oldum kaşlarının altındaki iki inciye
Gayrı ver hükmünü, tak artık kelepçeyi ömrümün bileklerine.