Rüyamda yirmi üç Nisan çocuk bayramıymış
şiir okuyormuşum
çocukmuşum desem ben inanmam
yetişkinim desem siz inanır mısınız?
iniltiler içinde bütün kışlar kar olup yağıyor başıma
savrulmuş konfetiler gibi
sızlıyor anamın ayakları karları kürerken kaderimizden
resmi geçitte bütün o çileler, çileli yıllar
diri miyim ölü mü
benim bildiğim güller ölür koparılırsa
biz ölsek bile köklerimizden ha bire ürüyoruz
bir gitsek bin dönüyoruz
bu üşüme de ne?
düşüme giren bu saltanat arabaları
bu alayiş
ayakları yere basan bu direniş yaşamak adına
ahte keder
bir derviş tespihi gibi boynuma dolanan hüzün dolu hatıralar
gizli saklı okunan asker mektupları
arasında kurutulmuş bir gül bir bukle sarı saç
sarı gelin
kınalı asker
on yedisinde
postal içi
çürüyüp düşen
kınalı parmaklar
yol gözleyen Iraz'lar
Elif'ler, Ayşe'ler
dön memedim dön
bayram aşı sahanda
ahanda şimdi gülüp oynama zamanı
milli egemenlik bayramı
milli egemenlik bayramı
Yüksel Nimet Apel
20.Nisan.2020.Bodrum
Kayıt Tarihi : 20.4.2020 16:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bayramların da bir ömrü var...
Doğar, büyürler... Ölmemeleri için başka ömürlerden ömür alırlar!
Biz ona diyoruz, "beka" diye........
Şimdiden kutlu olsun "Milli Egemenlik Ve Çocuk Bayramımız", hepimize...
Sağlıklı ömür diliyorum ben de size, Nimet Hanım...
Şu günlerde daha bir yürekten.....
TÜM YORUMLAR (2)