__Zeriyamın Şiiri - Kerem Muratoğlu

Adı konulmamış sevdamın çiçeği
Savur ruhunu yedi arşa
Katılaşmış yüreklerin başkentinden
Tüm varoşlara aç kanatlarını
Umut saçsın feri sönmüş gözlere
Altın sarısı saçlarından süzülen güneş

Kurban olduğum Zeriyamın
Bükme boynunu
Gül yüzünde güneşi tutuştur
Mavi gözlerine umutları hapset
Hadi tebessüm et
Gül ki,Esruk'a bahar gelsin
Meleşsin koyun kuzusuyla
Erek senle yeşillensin
Tamara gözlerinden aşkı bulsun
Yol olsun gözlerindeki parıltı garip çobana

Gül Zeriyamın
Anneler filizlerine kavuşsun
Azat olur belki
Canları toprağa hapsedilen ırgatlar
Belki yetim büyümez bebeler
Körpe kızlara kıymaz belki dedeler

Umudum ol Zeriyamın
Yağmur ol,bereket ver ömrüme
Çoraklaşan toprağıma can ol
Hayatın hep teğet geçtiği ömrüme
Bir yudum kevser ol
Ben Yusuf'um,kendimi bulduğum kuyum ol
Ben susayım,yüreğim sen ol
Damla damla yalnızlığımı yudumlarken
Umuda tutunduğum bir ince ip ol

Dostluklar cüzdanlara hapsedilmiş
Vefa da ne,
Aşklar mı?
Arka sokaklardaki sergilerde üç kuruşa satılık
Can çekişiyor insanlık Zeriyamın

Mülteciyim yoluna
Dilsiz,umutsuz bir anda akıttığın yaşlar
Kardelenlere can verdiğinde
Ruhumu azat eder
İltica edeceğim sana Zeriyamın