Zergül Kağan Şiirleri - Şair Zergül Kağan

Siz hiç görmeden aşık oldunuz mu?
Hani saçları yosun kokan İzmirli kıza!
Martılarla aşk mektuplarınızı bıraktınız mı yalıdaki banka?
Ben sevdim, hem de çok sevdim,
O gümüş halkaların sıktığı masum parmakları,
Sabahlara kadar öpüp başıma taç yaptım...

Tan geceyi sıyırırken bedeninden,
Ürkek bakışları ile uyandı erguvan kadın…
Leylağın renginde mi saklı kalmıştı düşlerin yoksa
Ak gecelerin mavisi miydi semada sana yankı yapan?
Yaradan’ın bengisuyunu şimdi akıt umarsızca avuçlarından!

Ben bir garip şiir aşığı!
Hayatımı odaklamışım şiire,
Kimi yabancı kelimelerime
Kimi aşina tüm dizelerime...

Bırakın dökülsün sarı gülün taç yaprakları
Solacak bir gün nasıl olsa...
Hoyrat eller parçalamadan,
Yel savursun kokusunu!
Ulaştırsın sevdiği uzak diyardaki bülbülüne...
Çabaların boşuna

Karlar üşüşür düşlerime
Üşürüm.
Yıldızlar yağar saçlarıma
Gecenin zifir karanlığında
Uzanırım olmayan yarın ellerine
Gri, sisli bulutların ardında

Kalbim yangın yeri,
Bakışların çakmak çakıyor yüreğime...
Gözlerimdeki nem, sonbahar yağmurları...
Fırtınalar var bedenimde, söz dinletemediğim
Uzanıyorum kaçan ceylan sevgiye
Çınarlar engel oluyor ellerime,

Aşkı gördüm gözlerinde!
Sessiz ve derinden akan
Pınar gibiydiler...
Sesinde sevgi şırıltısı,
Sessizliğinde davet vardı!
Aşkı gördüm gözlerinde,

ÖTEKİ KADIN
Kırkbeş yıl aşkı aradı
Geçkin kadın
Umarsızca bekledi;
Kalmamışken yaşam dermanı,
Ansızın kapısını çaldı

Bulutlandı yürek,
Sağanak göz yaşlarımda saklı...
Ağlama bebeğim!
Bu yağmurda geçecek
Geride enkaz bırakarak

Bu dünyanın kokusu çıkmış
Beşini toplasan bir adam etmez!
Devletin malını kendinin sanıyor
Ye babam ye bitmez...

Gün gelir devran döner,