ZerdüştünÜNüm Söndürmedim Yüreğimdeki Ateşi

ZERDÜŞTÜNÜNÜM SÖNDÜRMEDİM YÜREĞİMDEKİ ATEŞİ

ne zaman seni görsem
bir sağnağa tutulurum sırıl sıklam
kekik kokulu bir rüzgâr yalar geçer dallarımı
titreyen kavak yaprakları olurum bir bozkırda

sesini işitsem
suya giderim bir köy çeşmesine
her ne zaman adını duysam
bir kibrit çakılır pıynar çalısına
ispinoz yuvasıyım dalında

ne zaman yanımdan geçsen
tesbi ağacında günlük kokusu
gümüş gibi ayın on dördüdür gece
menekşe toplarım bir kayanın kuytusundan

elini tutsam
göğüs kafesimin kapısı açılır
nefsimle ertelediğim kanaryalarım azat
yıkılır bentler duvarlar
sağrıları köpük köpük denizin
çitinden atlar zinicirinden kopmuş bir kırat
sonrası diner dalgalar
gayrısı ebem kuşağı
aharda çiçek açar bertelenmiş bir hayat

gidişin gün dönümü
yokluğun hazan
güze durmuş bir kiraz ağacının hüznü
düşerim yerlere savrulan son yaprağınla
sen aklıma düşende
serçe parmağıma bir iğne batar
gidişin bir oman yangınında
gelişin abuhayat
gidişin cehennem ateşinde feryat

sen sen var ya sevgili
hasretinle çözülür bağlamamın dili
sen Nuh’un güvercinisin ağzında zeytin dalı
yalnızlığın ufkundan çıkıp gelen yelkenli

bir sen bilirsin sebebini
gönlümün sızısını
neden çok sevdiğimi nar çiçeği kırmızısını
ya gözlerinin yosun yeşiline ne demeli

seheri sabahı çiçekleri
hepsini tüm güzellikleri
alt alta dizerdiğimde
ne çıkar biliyor musun?
Gelişinin gülüşünün şiiri akrostişi

yüreğime düştün düşeli
zamanın delisi olmuşum sevdanın dervişi
aya yıldızlara ve güneşe and olsun ki
zerdüştününüm senin ey sevgili
söndürmedim yüreğimdeki o ateşi

Mahmut Nazik 22 10 2012 Mersin