Zerdüşt sayıklıyor kısırdöngüsünde

Kıvrıldı...
Tüm hiddetiyle kıstı gözlerini
Uykuyla uyanıklılık arasında iç geçirdi
Bir an boşluğu hissetti,tutundu zemine
Hiçbir şeyi hissetti,korktu
Korkuyu yaşamadı
Nehirde yolunu bulan bir dal parçası gibi kaydı algısı bilinmeyene
Zaman kavramı kadimliğinde anlamsızlaştı
Varolan herşeyin hikayesi geçti ışık hızında zihninde
Sustu sonsuzca
Bilmemeyi diledi ifadesiz
Tiz bir sesle irkildi
Kalktı
Karmaşa tekrarladı kendini
Toparlandı
Senaryoları biçimlendirdi
İnmeliydi yalnızlığından aşağılara
İnsanlara anlatmalıydı bilmediklerini
Söylemeliydi bilmediği gerçekliği
Yansımaları anlatmalıydı benzersizliği
Dağılmadan kum gibi çöllere
Göstermeliydi insanlığa
Şuursuz sayıklamalarının anlamsızlığını
Vazgeçti
Tüm hiddetiyle kıstı gözlerini
Uykuyla uyanıklılık arasında iç geçirdi
Bir an boşluğu hissetti,tutundu zemine
Kıvrıldı...