Zerdali Şiiri - Ömer Karaköse

Gözlerin ürkek,
Ahularımın kaçıştığı bir orman
Baktıkça beni çıldırtan düzensiz siyah.

Geç bunları.

Sonra,
Yağmur ardından renklere bulanmış göğü düşün...
Ben o zaman kılıfından yağmuru çıkarıp
Gök hüznünü ikiye bölmek isterdim.
Sevdamızı zerdali ağaçlarına pay edip
Belki güneşi de böleceğim ortasından.
Ama aynı ağacın altında yaşlandığımızı düşün...

Sonra toprağı kılıfından çıkarıp
Yer hüznünü önüne sereceğim.
Bir zerdali ağacının altında uyuyakalacaksın,
Ben seni seyredeceğim.
Belki yer küfrünü de böleceğim
Ama altında uyuyakaldığımız zerdali ağacını düşün...

Hatta
Ateşi çıkarıp kılıfından
Cehennemi ikiye böleceğim,
Güneş gibi ağacımıza pay edeceğim biraz
Belki de geceyi de böleceğim ikiye,
Ay'ı koynuna bırakacağım.
Ama sen yine de
Dizlerimde uyuduğun zerdali ağacını düşün...

Ve tabi ki
Sevgimi de ikiye böleceğim,
Bir meyve gibi kopacak düşlerimizden
Bir kız çocuğu,
Biraz da ekmeğimizi ikiye böleceğim,
Ben sana açım...
Ama sen yine de
Bir zerdali ağacı altında
Kızımızı düşün...