Zentrum'da Tenimde Oyalansan

alacakaranlık herşey yaşadığım şehir gibi
kalbim griye çalıyor herşey...gri
gri, tarihi binlerce yıllık mezarlıklar gibi
adımlarım kaldı orda sahipsiz gözyaşları

süreksiz sürgün insanlar
çok değerli zannettikleri bişeyi kaybedince
diğer sahip olduklarını da kaybetme isteği gibi hastalıklı bir güdüye sahip olurlar yaa..
dibe en dibe batmak isteyerek bazen olur bu gel gitler

mıknatıs gibi çekiyoruz birbirimizi, aynı duyguları yaşayanlar
hayatın anlamını sorgulayamayacak kadar yorgunum..
isteksizim..ceplerimde ölü kuşlar geziniyorum...
beyhude diyorum sessiz harfler herşey beyhude...

camı aralayıp nefes dileniyorum sisli gökyüzünden...
bir sürgün yaşıyorum süresi belirsiz...mutsuzum....
halbu ki burnunu burnuma sürsen, çeksem nefesini içime
sen yine: cennetime girdim yarap. desen, ZENTRUM DA TENİMDE OYALANSAN

suda boğulmak değil belkide zor olan...
omzunda yüklü ağırlığın olmadığını hesaplayıp,
olabildiğince yalnız hissettiğin zaman kendini,
önündeki sayılı olan belli bir yıl diliminin bir an evvel geçip ömründen,yaşlanmayı istemektir işte ağır olan...

sİeSnazHAK