Zenginin Aça Borcu Şiiri - Nebi Ünler

Melek, Şeytan ve farklı, yaratılmış bir insan
İmanımız, Tanrı’nın kut’u insani lisan…
İmtihan şartlı hayat, Dünya hilafetinde,
Kötüye cehennem var; İyiye cennet ihsan.

Melek günahı bilmez, Şeytan, insan öyle mi?
Şeytan’a lanet malum, İnsan sorar; böyle mi?
Kâinat bir kitaptır, okur sorgular akıl,
Kurtarmaz cehaleti, sebep şeytan, söylemi.

Hiç güvenme babana, kızım… Demiş son Resul
Çalma, öldürme, kırma, kul borcunun affı yok…
Tanrı’nın karşısında her kul kendinden mesul,
Zenginin aça borcu, eylemeli karnı tok.

Ağır vebali vardır, başa devlet kuşunun
Normal gözle görünmez, Oruçluların burcu…
Kibir kurdu her şahın, taht ta oturuşunun
Ancak (İnfak) la biter, zenginin aça borcu!

Soyunmuş ağaçlara, bakıp söyleniyorum
Ne yağmur, ne kar yağar, ağlamadan bulutlar…
Yılgın Yağmur diyemez; gitsem özleniyorum,
Sensizlikle gömülür, toprağıma umutlar!

İnfak: Nafaka vererek bir kimsenin geçimine destek olmak demektir.

Aşiyansız, 20.01.20 – 17.09 Y.Y.