Zengin ve Fakir Şiiri - Cahit Konut

Bana fakir diyen kişi,
Sen zenginsin, ben fakirim.
Bal ve kaymak yiyen kişi,
Sen zenginsin, ben fakirim.

Atınız var, tayınız var,
Köşkünüz var, köyünüz var.
Mahkemede dayınız var,
Sen zenginsin, ben fakirim.

Sen de çıplak doğmadın mı?
Bir anadan olmadın mı?
En sonunda ölmedin mi?
Sen zenginsin, ben fakirim.

Gene size kaldı meydan,
Bu varlık gelmedi aydan.
Zenginlik olur mu soydan?
Sen zenginsin, ben fakirim.

Kapımda kul, kölem yoktur,
Benim için ölen yoktur.
Aç kalsam da bilen yoktur,
Sen zenginsin, ben fakirim.

KARAC’OZAN; kara yazım,
Haksızlara benim sözüm.
Acı dillim, iki gözüm,
Sen zenginsin, ben fakirim.

Sen soylusun, ben hakirim.

02 Kasım 1998 GÖLBAŞI