Zengin Köpeği İle Sokak Köpekleri

Çok zengin bir ailenin evinde,
Bir köpek yaşarmış alımlı mı alımlı…
Besiliymiş,tüyleri parlarmış üstüne,
Gün ışığı vurduğunda…
Pek dışarı çıkmazmış bu köpek,
Ne soğukta,ne sıcakta…
Tepeden bakarmış hemcinslerine,
Hem gurur hem de merakla…
Bonfilelerle,rostolarla beslenir,
Özel şampuanıyla yıkanırmış,
Banyosunda…
Ufacık bir rahatsızlığı olsa,
Soluğu alırlarmış baytarda…
Hiç iş yaptığı da yokmuş,
Terlik ve gazete,
Getirmekten başka…

Günün birinde,
Yangın çıkıvermiş konakta…
Yaşlı sahipleri,karı koca,
Boğulmuşlar dumandan kolayca…
Yalnızca bizim süt kuzusu kurtulmuş,
Kendini dışarı atabilmiş nasıl olduysa…
İhtiyarların öldüğünü anlayınca,
Mecburen katılmış sokak köpeklerinin arasına…
Ama ne onlar gibi yiyecek bulabilmiş,
Ne de başka ihtiyaçlarını giderebilmiş,
Tek başına…
Yavaş yavaş alışmış,
Kötü yiyeceklere ama,
Bu sefer de diğer köpekler izin vermemiş,
Çok zaman karnını doyurmasına…
Üstüne üstlük,kar da yağmaya başlamış,
Kısa bir süre sonra…
Dayanıklı olmadığı için hastalanmış,
Bir izbede can vermiş,
Karşı duramamış ne açlığa ne soğuğa…
Eskiden özenle taranan tüyleri,
Görenlerin burnunu tıkadığı,
Pis kokulu bir karaltıya dönüşmüş,
Zamanla…