Zengin İçeceği Şiiri - Adem Durmazer

Sıradan biri
Evden işe işten eve gidip gelen
Sırtının pekliğine karnının tokluğuna
Sağlıklı oluşuna şükreden
İyiye sevinip kötüye üzülen
Cismi kadar yer işkal eden
Kırılan ama bükülmeyen
Hani şu bildik yurdum insanı var ya
Hah işte onlardan biriydim.

Bazen plastik bir bardakta
Bazen sürahi ya da testide
Duruma ve ortama göre
Tek içtiğim su ve ayrandı.

Günün birinde seni gördüm bir dost elinde
Kristal bir kadeh altından bir tepside
Rengin muhteşemdi için görünmese de.
Ne yalan söyleyim büyülendim
Hem de ilk görüşte.

Tıpkı benim gibi daha niceleri büyülenmiş
Büyülenip esiri olmuşlar ki
Kıskançlık fesatlık düşmanlık yalakalık
Çıkarcılık ve rantçılık ortaya çıktı bir bir
Sözde halka hizmet adına
Trilyonluk keselerin ağzı açılarak
Ölümüne mücadele başladı.

Amaç halk adına kazanmaktı
Yapılan mücadele sırf bu yüzdendi güya.
Keşke mücadele bireysel değil de toplumsal olsaydı.
O zaman heder oluşumun ilk görüşte büyülenişimin
Bir anlamı bir gururu olurdu belki.

Her neyse
Bana sevdamı içime gömmek
Evden işe işten eve olan asıl yoluma dönmek
Sade su ve ayranı içmek düşer.

Senin ne rengin ne kokun ne de tadın bana göre.
Seni alicengizler yalakalar içip zevk alır.
Bana onları seyretmenin sarhoşluğu kalır.

Adın politikamıdır siyasetmidir sana diyorum.
Seni biraz geçte olsa anladım.
Sen ömrümün ne geçmişi ne de geleceğisin.
Sen çok pahalı bir zengin içeceğisin.