Zengin-Fakir Şiiri - Emrah Karan

Çaldı, çırptı, topladı, doldurdu kalburunu
Helal ekmek uğruna çıkarttı kanburunu

Gayr-ı meşru servetin kaybetti izlerini
Bir dikili ağaca çürüttü dizlerini

Hortum nasılsa geniş yaptırdı koca kasır
Yatacak bir yeri yok altında eski hasır

Her gün yeni bir garip çarpmaya koyulmuştu
Elleri boş cebinde çırpılıp soyulmuştu

Kavga, öfke, bela, eziyet kuduruyordu
Kâbus gibi hayatı, tedirgin duruyordu

Karanlık vaatlerle kıskacı büyümüştü
Kan çanağı gözleri karanlık bürümüştü

Gayr-i menkullerine yenisini ekledi
Borç gırtlağa dayanmış öbür ayı bekledi

Örümcekten ağına her gün bir saf düşmekte
Günü gününden kara, her saat düşünmekte

Karnı tok sırtı pek, ipek perde pencerede
Eklenecek bir şey yok, su kaynar tencerede

Renkli renkli kuş besler altından kafesinde
Terazisinde yokluk, acı var kefesinde

Çocuğu her kapıyı açar bir ödenekle
Dört dörtlük olsa bile giremez yetenekle

Hayatı yeme-içme, gezme-tozma, eğlence
Birgün olsun gülmedi, ömür boyu işkence

Ahiri yok belkide cennetidir bu dünya
Evveli yok ölse de bitse artık bu rüya.