Zendost Şiiri - Vaner Kayaçelebi

Acil servis hayatlar
Yoğun bakım gece bekçileri
Bitkisel hayat
Bitkisel hayatımızın vurgun törenleri
Aslında tarih kadar yalnızız
Terk edilmiş
Biçare öksüz çocuklarız

Görüntün yansımaz aynaya
Hiç olmadı, olmayacak da
Kameraya düşen yüzlerde hep bir ölüm saklıydı
Uçurum kenarından aşağı ittiğin an, adam ceketini giyip gitmiş olacaktı
Korku geldi, dayandı sabaha
Senaryolar, ölü
Senaryolar, gaddar
Senaryolar, hayattan birer kesitti

Bir çocuk, intihar etti içimde
O çocuk ki senin kadar öldürücü, güçlü bir zehir
O çocuk, gözlerime bakmadı
Ellerime dokunmadı
Kurak yazda hiçbir sözcük yok
Öldürdün beni, “Başın sağ olsun! ”
Büyük adam, eridi
Bir kız çocuğu kaldırımdan ağlayarak geçerken, vurgun yedim
Bir erkek çocuğu somurtkan yüzünde yağmur beslerken, vuruldum sana
Bir dostun yarası kanarken, güneşe doğru koşup yalnızlığı merhem yaptım

Bundan sonra yalnızlık şekil değiştirdi
Ve sen, yine o marazi evde ardına bakarak, kent kalıntıları ile uğraşacaksın.