Zenci Şiiri - Mehmet Doğan 5

Birileri iskarpin giyerdi
Ben kara lastik cızlavet
Pantolonum yamalıydı çokça
Önlüğümün siyahı griye çalardı

Bana simit al demedim
Satılmadı bu simitler kaldı anne
Taktir teşekkürlüydü karnelerim
Divenönü’nde çay ocağına garsonluktu
Yaz tatillerim

Hasret yıllarıydı Ortaokul
Annemin kahvaltılarına
Köyüme, kardeşlerime hasret
Kimliksiz kimsesiz
Yaşamın zencisiyim
Beyazlar ülkesinde
Hep bir alt grup
İsyan ateşleri sardı günlerimi
Lise yıllarında tanıdım sürgünleri

Bir yabancı diyardan
Bir başka el diyara
Bir Kara deniz kasabasından
Bir iç denize açılan
Boğazın şehrine
Birileri el ele gezerdi kordonunda Çanakkale’nin
Ben gözcüydüm afiş asan yoldaşlara
Evlerinde sıcacık uyurken birileri
Uyandırmak için ezilenleri
Badanalı badanasız duvarlarınızı boyardım geceleri
Kusura bakmayın
Çala kalem oluyordu yazılar
Sokak lambasının loş ışığında
Polis sirenleri bekçi düdükleri vardı fonda
Yaşamın zencisiyim
Beyazlar ülkesinde
Hep bir alt grup

Yüreğim incindi
Uzakta da yakında da olsa haksızlığa
Hep karşı durdum
En sevdiğim sahil gezisi
Dolmabahçe’den Taksim’e doğru
Eylem alanına yürüyüşüm
Yanımda bir güzel kız
Gözleri güneş
Kocaman yüreği
Dudakları ateş

Şimdi ayağımda spor bir ayakkabı
Kot pantolonu, şile bezinden gömleğim
Şöyle baktım kendime
Yaşamın zencisiyim
Beyazlar ülkesinde
Hep bir alt grup

Ayvalık -02 / 05 / 2013