Çok şey küstü bana
Önce kelimeler
Zihnimden geçenler ve dilimdekiler
Dilimin ucuna gelip söyleyemediklerim
Yaşayıp da unuttuklarım
Çok önceleri inşa ettiğim değerlerim
Ben ilk kez sevmedim.
Ama ilk kez anlıyorum
Bir ihtimal nasıl sevilebilir diye.
Bir ihtimal ki nasıl acıtabilir
Saklamaya çalışırken olanı biteni.
Ben ilk kez törpülemedim hislerimi,
Çabaların ve kader
Seni bu noktaya getirdiler.
Birbirine hiç dokunmadan, paralel.
Gelebileceğin en iyi nokta bu, şükret!
Biliyordun en başından beri
Neler yapabilip neler yapamayacağını
Çoğu zaman o klişeleri tekrarladın
Bazen de sarıldın onlara
Ama seni korumazlar
Anlatamazlar gerçeklikleri.
Elindeki boş kağıtlar,
İlk arayan bulamadı
Son arayan da bulamayacak dediler
O’nun için.
Halbuki yaşanan her şey değil miydi
O’nun için.
Cem Karaca can vermedi mi şarkılara
Gerçekliğin içinde erimiş bir melankoli
O gerçeklik ki mantıksal bir destan yazmış
O melankoli ki kaç yalnız gecede doğuvermiş
Gerçekler ve sistematik temeller
Geleceği getirmişler bize.
Melankoliyse bizi biz yapmış ve
Mutlu muyuz?
Özleyecek miyiz?
Eskittiğimiz anları yalnızca eskitmek için mi
Yoksa özlenecek anılar olarak mı harcıyoruz?
Seçimlerimizle yollar çiziyoruz.
Yollarımızdan pişmanlık duyacak mıyız?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!