Zencefil kokuyordu anılarım
Zamanın yorgunluğundan mıdır ne
Anılar daha bir boynu bükük
Yaşanmışlıklar direniyor tarih olmaya
Dünlerin dinginliği ve yalnızlığı
Bu günlerin sarhoş başı dönmüşlüğü
Ve yarınların belirsizliği korkusu
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta