Zencefil Şiiri - Özge Özgen

Temmuzun
Memeleri önüne düşmüş halidir Haziran.
Ve büyük bir fırçayla silip yenisini çiziyoruz üzerimize.
Başka günlerin,
Başka insanların alt yazısı olduğunda,
Büyük ekran dev bir kalabalıktan geçiyor gençliğimiz..
Büyük adımlarla..

Yine büyük harflerle yaz'ı getiriyor
İlk bahar.
Şuraya çardaktan arka mahalleyi koyuyorum.
Üst köşesinden esmer kadınlar su içiyor
ince belli cam bardaklardan..

Beyazlayan saçlarımın yanı sıra,
Akşamları
Elimde kalın bir tepsiyle
yosun yüzlü insanları seyrediyorum..

Susan onca kadın,
Ve bağıran onca kalabalığa rağmen
Daha çok ışıldıyor..

Bazen kırıldığımı sanıyorsunuz beyler.
Eğiliyorum bir arpa boyu.
Açlığın en dibini sıyırdığım günlerin acısını,
Suyun yüzüne,
Zencefil büyüklüğünde hüzünler topladığım da anlıyorum..

Geç kalmışım diyorum,
Esmer bir adamı sevmek için.
Tomurcuk bir gül yaprağı olmalıydım ki,
Baş aşağı koşardım.

En uzağına

En derinine hayatın..

Şimdi,
Sırtıma ağır ve kolayca saplanan bir aşk'ın
En yanlış zamanındayım.

Tanrım, beni benimle sınama!
Günahım büyük!

Üstelik burda yaşlı nineler,
Ağaç altında serilen yeşil çimenler kadar güzeller,
Ve aksi..

Ve yine burada,
Her giden kadın, geriye dönüşen bir ayıp.
Buruşuk dudakları çene altına düşmüş bir yol uzunluğunda.
Kısa bir cümlenin üzerine makas atar gibi konuşuyorlar hiç durmadan.
Bir çeşit başka şehirlerden geçen tren yolculuğuna benzetiyorum onları.
Diş ısırığına gömülen demir bir çubuk gibi
Göçüyorlar.
Ama,
Hiç biri görmüyor tabi kendinde olan lekeyi.
Ve el - etek altından geçenleri..

Ve yine
Sürekli ağzı kulaklarında sırıtan bir hortum var ortasında hayatın..

Diyor ki,
Burası eski bir han.
Ve gümüş bir sofra kurulmuyor her acıktığında..

Karıncalar da
Yeri titreterek gider icabında.
İcabında,
Kadın'dan, adam olacak olanlar
aynanın karşısında bakıp geçiyorlar içi boş boya kutularıyla diğer bir odaya..

Ne ucuz bir roman ..

Dilerseniz,
Zamana, göğsünden iğne deliği büyüklüğünde
Bir yer açıp bakın isterseniz.

Bakın, iyi bakın!
Kimse hiç kimse için,
Kol düğmelerini kıvırıp ensesine takmıyor orda..

Hey sana diyorum insan!

Tükürüp,
Sonra, bir avuç yeri silmek için mi bu ihtişamın.

Ne acayip ,

Korku ile,
Cesaret arasında bir yerde
Donup kalmışsınız..

Yalansın dünya!
Vallahi yalan ..

Özge Özgen