Ben aşkın soyadıyım
Ben yalnızlığın soy ağacıyım
Yeşil yapraklardaki acıyım
Çıkan oksijen kadar yakıcıyım
Belki yürekteki sancıyım
Karanlık gecenin sabahındaydı savaş
Hiçbir evde kalmamıştı aş
Askerler ilerliyordu yavaş yavaş
Atıldı biri gür sesiyle “naş”!
Atıldılar güvercinlerin içine
Aşkın hiçbir zaman adı olmadı.
Ama biz her zaman bir soyadı bulmaya çalıştık.
Aşk hiçbir zaman çocuk olmadı.
Ama biz evlat edinmeye çalıştık.
Muhtaç olunan tek şey ekmek midir?
Sevmek sadece sabretmek midir?
Ömür denen olgu tek midir?
Senin hayatın bana ek midir?
Sen var olduğundan beri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!