Zemzem Şiiri - Engin Namlı

Mekke çölünde Üç Yalnız mübarek
Susuz açlıkla başbaşa kaldılar
Ya ibrahim de dönerim diyerek
Bir kaç hurmayla biraz su aldılar

Dayanamadı Hazreti İsmail
Kızgın sahrada yürekler tutuştu
Kurudu ağız yarıldı yandı dil
Kanlar çekildi el ayak uyuştu

Çığlıklar koptu feryatlar yükseldi
Ne süt ne de su artık kalmamıştı
Sanki katreler durdurulmaz seldi
Gözler yaşları böyle salmamıştı

Hacer Valide dere tepe aştı
Sefa tepesi duydu bu feryadı
Göz pınarları yüreğinden taştı
Merve tepesi yerinden oynadı

Ya İsmail'im okşadı toprağı
Akan yaşları göklere fışkırdı
Avuçlar doldu çoşturdu kurağı
Nice şükürler Hüdaya (c.c) haykırdı

Zemzem adıyla bir muamma kaldı
Kaynağı nerde kimse bilemedi
Niyetle içen ondan tadı aldı
Bu kutlu suyu zaman silemedi

Engin NAMLI 20:27 24.02.2011